Би Хятад дахь Гурван-Өөрөө сүмийн итгэгч байлаа. Анх цуглаанд оролцож эхлэхэд пастор: “Ах, эгч нар аа: Учир нь хүн зүрх сэтгэлдээ итгэн зөвт байдалд хүрдэг; мөн амаараа хүлээн зөвшөөрч авралд хүрдэг.” (Ром 10:10) гэж Библид бичигдсэн байдаг. Бид итгэлээрээ зөвтгөгдсөн. Бид Есүст итгэдэг тул аврагдсан. Хэрвээ бид өөр бусдад итгэсэн бол, аврагдахгүй байх байсан…” хэмээн үргэлж бидэнд хэлдэг байлаа. Би пасторын эдгээр үгийг баримталсан. Үр дүнд нь, Эзэн ирж, намайг тэнгэрийн хаанчлал руу оруулахыг хүлээх зуураа би цог золбоотой эрж хайж, цуглаануудад идэвхтэй оролцох болсон юм. Дараа нь, хууль бус үйл хэрэг сүмд үргэлжлүүлэн гарсаар байсан тул тэндхийн цуглаанаас залхахад намайг хүргэлээ. Пасторууд өөр хоорондоо салж, хуваагдаж, өөрсдийгөө бүлэглэлийн тэргүүнд томилж, бие даасан хаанчлалуудыг бий болгохоор хичээж байв. Пасторын номлолууд нь Нэгдсэн Фронтын Ажлын Албыг (НФАА) дуулгавартай дагах шаардлагатай байв. НФАА олон нийтийн сэтгэл санааг үймүүлэх вий гэхээс айн Илчлэлийн Номыг хэлэлцэхийг тэдэнд зөвшөөрдөггүй учраас пасторууд үүнийг номлодоггүй байлаа. Пасторууд ихэнхдээ хандивын талаар номлон, хүн ихийг хандивлах тусам, Бурханаас илүү их ерөөл хүлээн авна хэмээн хэлдэг байлаа… Иймээс сүмд нөхцөл байдал ийм байхыг хараад би нэлээд будилав: Яагаад сүм одоогийн ийм байдал руу өөрчлөгдөв? Пасторууд Эзэнд итгэдэггүй гэж үү? Яагаад тэд Эзэний үгийг дагадаггүй билээ? Яагаад тэдэнд Эзэнийг хүндэтгэх зүрх сэтгэл байдаггүй вэ? Тэд Бурханд үнэн сэтгэлээсээ итгэдэггүй, ах эгч нарын зовж олсон мөнгийг олж авах үүднээс Бурханд итгэдэг нэрийн доор жүжиглэсэн хуурамч хоньчид хэмээн бодсон учир тэр үеэс хойш би Гурван-Өөрөө сүмийн цуглаан руу явахыг хүсэхээ болив.
